İşrak Gazetesi bugüne kadar 84 sayı yayınladı ve ben de İşrak’ta başyazıları yazmaktan onur duydum. Yazmış olduğum her şey kolay ve sadeydi, hiçbir zaman tereddüt yaşamadım. Kelimeler kolaylıkla ve sevgiyle akmaktaydı. Ancak bu sayının başyazısı adeta benimle mücadele ediyor ve bana karşılık vermekten kaçınıyor. On beş gündür çabalıyorum, yazıyorum ve siliyorum. Kelimeler, cümleler bana direniyor. Kelimeler yankılanıyor, ağlıyor ve gözyaşları akıtıyor. Teselli etmeye çalışıyorum ancak başaramıyorum. Sonra siliyorum ve yeniden başlıyorum. Yeniden başlamak ise beni üzüyor ve canımı acıtıyor.

Ruhunun mahvolacağını bildiğin bir kararı almak ne kadar zor; kaldı ki bu kararla ruhunu ikinci vatanın olan Türkiye’de bırakacaksın.

Rejim bizi köşeye kıstırdığı ve baskı altında bıraktığı için 05.10.2012 tarihinde Mısır’a sığındık. Burada da defalarca soruşturmaya tabi tutuldum, tutuklanma ve öldürülme tehdidiyle karşılaştım ve böylece 07.09.2013’te Türkiye’ye iltica ettim.

Türkiye’de bulunduğumuz süre boyunca çok sayıda kişiyle tanıştık. Onlarla kurduğumuz muhabbet sayesinde de aile defterimize yeni haneler ekledik. Bu haneleri boş bıraktık ve tanıştığımız kişilerin isimlerini kıymetli kardeş, dost, evlat ve kızlar olarak kaydettik.

Türkiye’deki yüzlerce kardeş ve dostumuzun izleri, güzellik, insaniyet ve samimiyetleriyle hayatımızda yerini almıştır. Her gün büyüyen bu aileyle gurur duyuyoruz. Ruhlarımız bu pak insanlardan her daim hoşnut, muhabbet ve vefamız bakidir.

Türklerin insaniyeti ve cömertliği bizleri hayran bırakırken, Türkiye’ye ve güzel Türk halkına olan muhabbetimiz, harap bir ruhu yeniden dirilten meltemler gibi yüreğimizden taşmaktadır. Buraya olan sevgimiz bir yoldaş gibi yüreklerimizde bize eşlik etmektedir. Bu sevgiyi gelecek sürgün yerimizde kendimize azık olarak beraberimizde taşıyacağız. Türkiye’ye ve halkına olan sevgimizi gelecek nesillere de miras bırakacağız.

Burada yaşadığımız altı yıl boyunca, şefkatiyle birinci vatanımız olan ve zorla terk ettiğimiz Suriye’nin özlemini giderdi Türkiye. Böylece Suriye’ye geri dönme umudumuz yenilenmiş oldu.

Türklerden ayırıcı özellikleri olan güzellik ve insaniyet gördük. Ancak mecburuz ve vedalaşmak için ellerimizi kaldırmak zorundayız. Sevdiğimiz herkese geçici olarak elveda...

2015 yılında Türk düşünür Turgay Aldemir ile tanıştım ve kendisinde asalet, doğruluk ve alicenaplık gördüm. Fikir, kültür ve Suriyelilere olan muhabbeti beni şaşkına çevirdi. Düşünce ve Türk-Suriye yakınlaşması konusunda yapılan çok sayıda buluşmanın ardından ise İşrak Gazetesi doğdu. Gazetenin kurulması, destek görmesi ve korunmasında kendisinin payı büyüktür. İşrak’ın devam edebilmesi için elinden gelen tüm çabayı göstermiş, Suriyeli Edebiyatçı ve Yazarlar Forumu’nu desteklemiştir. Bu nedenle söz konusu çalışmaların manevi babası kabul edilmektedir.

Turgay Aldemir’e ve Bülbülzade ailesine her zaman saygı ve vefayı bir borç bileceğiz. Bu çerçevede de kardeş Türk ve Suriye halkları arasındaki kültürel kardeşlik ilişkisini gittiğimiz her yerde sürdüreceğiz.

Türkiye’den ayrılacağız ancak ruhumuzu burada bırakacağız. Dostlarımız ve ailemizle olan bağımız ise mecbur kaldığımız bu ayrılık süresince kopmayacak.

Canımız Türkiye’den ayrılmayı bir an olsun düşünmedim. Çantalarımızı mecbur kalarak topladığımızda ise o bunu bilmiyordu. Eğer ona olan aşkımızın boyutunu bilse, meçhule doğru ilerleyen adımlarımızı durdururdu.

Türkiye’ye ve Türk halkına her zaman hayır diliyoruz. Bizler daima vefayı bir borç biliriz.

En kısa sürede Türkiye’ye dönmek için elimden geleni yapacağım. Türkiye sevgisi damarlarıma karıştı ve adeta ona bağımlı oldum. Allah bu ayrılığın ilk aylarında bana yardımcı olsun ancak kader; elden ne gelir. Elveda demeyeceğim, yalnızca yakın zamanda büyük bir şevkle görüşmek üzere diyorum. Temiz ruhunun sıcaklığında üzerime düşen geri kalan işlerimi de tamamlayacağım. Zaten onun bizi bırakmayacağını biliyorum. Elveda değil, görüşmek üzere. Bekle beni, zira yüzüm her zaman senden yöne bakıyor olacak. Asla bir gün iki vatanım olacağını düşünmemiştim. Benim gücüm ve geri dönme kuvvetim de burada yatıyor. Türkiye’den yalnızca vatan toprağı için ayrılmak isterdim. Çünkü vatan toprağı, aynı toprağı, havayı, insanlığı ve kardeşlik ruhunu paylaştığımız yerdir.