Suriye meselesine siyasi bir çözüm bulunması sürecinde son zamanlarda beklentiler azaldı. Yıllar önce, uluslararası taraflar arasında Cenevre ve Astana'nın uluslararası kararların uygulanmasının önünü açmak için gerekliliği tartışılırken; Suriye muhalefeti, sınırlı seçenekler sloganı altında Rusya, Türkiye ve İran'ın ortak amacı için üçlü bir ortaklığı temsil eden Astana Girişimi'ni reddetmeden Cenevre'ye yaklaşıyordu. buradan ; Suriye dosyasına yönelik bölgesel ve uluslararası konumlandırmanın kayması bir Amerikan-Rus arzusuyla başlıyorsa, devrimin siyasi liderliği eylem stratejisini gözden geçirmeli; Çünkü her iki yol da seçeneklerimizi kısıtlıyor ve bu da bu durumdan hızlı bir şekilde ayrılmayı gerektiriyor; Bu, devrimin asgari taleplerini karşılayan bir çözüm arayışında doğru yola geri dönmek için kalan son fırsattır.
Astana görüşmelerinin son turunda, garantör ülkelerden sadece, sahada ışığı görmeyen, Güney İdlib ve Cebel el-Zaviye bölgesinde (kalıcı ateşkesin sağlanması) Halkımızın bölgeden daha fazla "uzaklaştırılmasına". ve bir sonraki askeri harekata hazırlık olarak boşaltılmasına neden olan askeri bir tırmanışa yansıyan “yerdeki sükunetin” uzatılmasıydı. Bu, turun ülke için yeni bir anayasa hazırlamakla görevlendirilen Anayasa Komitesi'nin çalışmalarının bir sonraki oturumu için bir zaman çizelgesi belirlemede başarısız olmasına yansıyor. Bu, siyasi bir çözüme ulaşmak için Astana sürecine güvenilmeyeceğini teyit ediyor.
Daha önceki yapılan denemeler başarısız oldu, ihlaller durmadı ve gerilimi azaltma bölgeleri Rus ve İran destekli rejim çeteleri tarafından ele geçirildi.
Bu koşullar altında, Ulusal Koalisyon yeni liderliği için seçimler yaptı; bu, kurumdan sorumlu olanların, üzerinde anlaşılan bir kota dahilinde konum dağılımını korumak ve gelmeyen cumhurbaşkanlığına bir kişiyi ihraç etmek konusundaki heveslerini yansıtan seçimler yaptı. Bu kurumu yöneten aynı yapının çerçevesi dışında, onu, devrimin özlemlerini gerçekleştiremez hale getirerek, gerçek demokrasiyi somutlaştırarak, iktidar alışverişinde ve devrim kurumlarının dosyalarını yönetmek için yeni, genç kana yer açmayı sağlar.
Bu aşırı kırılganlık ve zayıflık ışığında, birçok Suriye tarafı dış taraflarca istihdam edilmek için rekabet ediyor ve karşılığında her bir dış taraf, Rusya ve İran'ın güvendiği Beşar Esad'dan başlayarak, kendisini takip edenlerin yeteneklerini artırmaya çalışıyor. Aynı şey İdlib'deki, Suriye adasındaki veya başka yerlerdeki durum için de geçerlidir. Ve son olarak, istisnasız Suriye muhalefetini temsil ettiğini iddia eden siyasi yapılar, Suriye sahnesinde var olabilmek için onlara tabi olanları memnun etmeye çalışıyor.
Tüm bu umutsuzluğa ve Suriye'nin mevcut durumunu kaplayan bu karanlığa rağmen, Suriye'yi tehlikeli durumdan uzak tutmak hala mümkündür. Gerçekte hiçbir desteği olmayan bir dilek gibi görünmemesi için, teslim olmuş bir bekleyiş durumundan açıklanmış bir görüş durumuna bir adım bile geçmek, duygudan eyleme geçiş kapısını açacaktır. Böylece, ilk iddia edenler, Bu görüş, rejiminin kontrolü altındaki Suriyelilere yönelik bir suçlama değil, daha çok tarafların farklı durumlarının kabulü ve hareket kabiliyetindeki eşitsizliğin kabulü ve tarihsel sorumluluğu gerektiren bir sonuçtur. Esad çetelerinin kontrolü dışında kalan ve olumlu hareket etme kabiliyetine ve özgürlüğüne sahip olan devrimci güçler üzerine kuruludur.
Bu olumlu eylem, Suriye'yi bu trajik durumun pençesinden kurtarmak için destek gerektiriyorsa, o zaman bu tarihi anda, adaletsizlik ve diktatörlük karşısında Suriye davasının ve halkının özgürlüğü, hainlere değil gerçek davacılara ihtiyacı vardır. Bu nedenle, Suriyelilere, devrim projesini tiranlıktan kurtararak gerçekleştirme görevini yerine getirebilecek bir ulusal siyasi kitle bulmaları için yardım etmelidirler.
Bugün Suriye: hasta, halkı bitkin, kafası karışık ve güçsüz görünüyor.Pişmanlığın faydasız olduğu da bilinir. Ancak, pişmanlığın işe yaramayacağı bir gün gelmeden, dünyanın özgür insanları Suriye’nin yanında durmalıdır.
Dr- Muhammed Mervan El-hatib
Suriyeli akademisyen ve yazar
