Bab-u El-cinen, ya da Haleplilerin deyimiyle “Bab Cenin” Halep şehrinin kalbinde yer alan bir ticaret bölgesidir.Adını eski şehri çevreleyen yemyeşil meyve bahçelerine açılan kapıdan almıştır. Kuik Nehri'nin geçtiği, yayların ve fıstık ağaçlarının çoğalttığı eski şehirde bulunur.

Adamın hayalı  beni meşgul ediyor, ve  hafızamın  bir köşesinde  sureti  yer alıyor.

O yaşlı ve zavallı adamın kim olduğunu hep merak etmiştim. Bu garip varlığa  ne olacak? Onu Bab el-cinan'ın dükkânları ve hanları arasında tüccarların mallarını taşıyan bir hamal olarak hatırlıyorum, ama herhangi bir hamal gibi değildi; kendine özgü taşıdığı malların  ,  şok edici  ve  üzücü yolu  aynı zamanda birçok soru ve ünlem işareti barındırıyor.

Başına, demir çubuklardan yapılmış bozuk, tekerlekleri olan bir arabanın kulplarına kalın halatlarla bağlanmış metal bir bilezik  takıyor .

  Hamalların alışılageldiği gibi onu itmiyor, ipleri tutuyor, yükleri üzerinde olan arabayı ince elleriyle, yorgun başıyla, göğsünün itişi ve kavisli gövdesiyle öne doğru çekiyordu. , ardından  sağa sola sallanan , sarsıntılı, istikrar ve dengeden yoksun hareketlerle müşteriye götürürdü.

bir deri bir kemik kalmış vücudu içine çökmüş gözleri, çatlamış tahta bir saatin sakracı kayar gibi şüpheyle yuvalarında dönüyordu 

 Boynu devekuşu boynuna benzer damarlı ve daralmış, başının çalkantılı dönüşleriyle sağa sola kıvrılıyor... Yıpranmış paçavralar omuzlarının sadece bir kısmını zar zor örttüğü için göğsü çökmüş, ortası açıkta... Ve göbeğinden dizlerine kadar uzanan o boşluk.

Zavallı görünümü, bronz teni, kabarık gri saçları ve tozlu yüz hatları, yukarıdakilerin tümü onun unutulmuş bir mağara adamı olduğunu veya Doğa Tarihi Müzesi'nden yeni çıktığını gösteriyor.

Bu karakter, biri onu durdurmaya ve ona sormaya cesaret edemediği için onunla karşılaşan veya onu tanıyanların kafasında sonsuz sorular uyandırdı. Bu nedenle

masalların, efsanelerin ve mitlerin etrafında örüldüğü kafa karıştırıcı ve rahatsız edici bir gizem olarak kaldı. Bu mitler, fakirlere ve muhtaçlara karşı şefkat ve acıma kaynağı olan zanlarla başlar ve dervişin niteliklerini ona vermekle bitmez. Zühdü fani dünyanın lükslerine tercih eder. 

O, hikmet denizinden kepçe ile toplayan ve insanların iyiliği için çalışan gayret ehlinden mübarek bir adamdır. 

Onun tuhaf görünüşünü sorgulayan , gerçeğini ve gizli görevlerinin mahiyetini merak edenler de oldu. 

Ve onu askere alanları, komplo teorisine olan derin inancına ve düşman istihbarat servislerinin nüfuz etme ve gizleme yeteneğine dayanarak bu bölgeye yerleştirmelerinin amaçları nelerdir? 

Gökyüzünün merdivenlerine çıkanlar için sadece Antakya kapısı ve denizin dalgaları kaldı. 

Bab al-Jinan ortadan kayboldu, Bab al-Faraj ortadan kayboldu, nehir kurudu ve meyve bahçeleri ortadan kalktı, yerini pazarlar aldı. 

Geriye sadece gürültü, sebze, balık ve ucuz et satıcılarından arta kalan iğrenç kokular kaldı. 

Bu gizemli hamal da ortadan kayboldu, artık bu zavallı adam ya da derviş ya da belki Mossad ve CIA ajanı görünmüyor.

Ancak bu satırları yazdıktan sonra gördüm,yüzündeki teri silmek ve su içmek için kalktım.

Rahime yerleşmiş bir cenin gibi derin bir çukura kıvrılmıştı.

Ufalanmış vazodan yükselen kemik yığınıdır.

Tozu üzerime geldi ve parlak kristal görünümü oluşturmak için hafif bir rüzgar onu aynaya savurdu.

Sizi temin ederim ki;onu gördüm ve aralarında şaşkına döndüm.

İnsanların duymasını istemediğim kelimeleri mırıldanıyormuşum gibi...

Bir çoğu,yakaları dik,boyunları kanla vaftiz edilmiş,renkli yüzleri benzeşiyor,ağızları barutla dolu...insan,açısından tiksinerek kaçar,

Bir hayal zümrüdü ile çerçevelenmiş yeşil bir panonun etrafında ateş çemberi gibi dönüyorlar..

Sahne tamamlanmıştı,resmin derinliğinde tam bir yüzle kalıyoruz,onu gördüm,onu tanıyorum,O sensin,daha doğrusu ben ve sen,resmimizi tanımada yanılmam imkansız;dert ile bezenmiş bir alın,feryatlarla büzülmüş bir ağız,yanaklarda derin çukurlar,göz pınarlarında kurumuş kan,

hançerlenmiş  ve ömrü hayal kırıklığıyla geçmiş Suriyeli bir yüz....

Ali Muhammed Şerif

Kültür Bölüm Başkanı