ji zivistana çavên xwe 

bide min 

da îşev tîbûna umrê xwe 

bi meya evîna te bişkînim 

Dayê 

bêhna şewatê 

ji lorînên te 

dihatin 

û Amûdê 

weke pêteke agir 

di payîzeke bêbext de 

diçirisî 

Dema te dergûşa min 

dihejand 

bi hezaran hîv 

li ber 

rûyê te yê sipehî 

xwardibûn 

da rûyê te tenê 

salên min 

rohnî bike 

Bayê buhiştê ji singa te 

difûriya 

bi germahî 

destare rojên min 

digerand 

Min li çavên te dinerî 

dema hêsir weke 

du stêrkan 

têde dibriqîn 

û weke pêlên derya xwe digihandin 

peravê 

ne pêlan perav 

ne hêsrên te 

herikîn 

tenê 

tîpin wenda û tî ji dilêmin 

niqûtîn 

Mistek baran 

ji zivistana çavên xwe 

bide min 

da havîn ji dil 

barbike 

Mistek baran 

ji zivistana çavên xwe 

bide min 

da pê bi pêlan re 

şerkim 

nizanim çima pêl 

evîna te 

dertînin 

ez jî îşev 

li ser vê 

qûma sar westa 

û bêkesim 

tenê dayê 

evîna te 

û 

derya 

bi min re bê xew in

JANA SEYDA